Menu

czerwiec 2016

1

Ernest Górecki ? urodzony maratończyk

Jedni w sporcie lubią sprinty, a inni ultradystanse. Ernest Górecki należy do tych zawodników, dla których pierwszy tydzień zmagań to zaledwie rozgrzewka. Dlatego nie mogło go zabraknąć w składzie NAC Rally Team, który 8 lipca rozpocznie walkę w maratonie Silk Way Rally z Moskwy do Pekinu.

Ernest Górecki swoje pierwsze kroki w off-roadzie stawiał ? dosłownie ? w… błocie. Kilkanaście lat temu wraz ze swoim tatą, Robertem, zaczął startować przebudowanym Land Roverem 110 w wersji pick-up w rajdach przeprawowych, w których szybko zaczęli razem odnosić sukcesy. Do dziś wspomina trwające 36 godzin non stop zmagania w Expedycji Kaszubia, w której rodzinna załoga Góreckich z powodzeniem rywalizowała z czołowymi polskimi załogami. Występ w rajdzie Berlin-Wrocław 2005 skierował ją na nieco inne ścieżki ? w tygodniowym maratonie zawodnicy musieli wykazać się nie tylko umiejętnościami poruszania się w ekstremalnie trudnym terenie, ale również talentem do szybkiej jazdy cross-country, która z miejsca stała się ich nową pasją. Zamiana dzielnego Defendera na rączego Tomcata już w następnym sezonie pozwoliła im wziąć udział w tygodniowych maratonach organizowanych w Afryce ? marokańskim Touareg Rally i tunezyjskim El Chott. Spełnili również marzenie, które przyświeca wielu off-roaderom ? w styczniu 2007 roku stanęli na starcie rajdu Dakar. W osiągnięciu celu, czyli mety najsłynniejszego rajdu terenowego na świecie, przeszkodziła im niestety nagła choroba kierowcy, którego z trasy ewakuować musiał helikopter medyczny. Ernest Górecki pozostawiony na środku mauretańskiej pustyni nie dał jednak za wygraną i sam pokonał Tomcatem kilkaset kilometrów dzielących go od kolejnego obozu.

Z Dakarem rodzina Góreckich zamierzała wyrównać rachunki rok później, przygotowując do występu nowego Land Rovera Discovery. Niestety i tym razem nie dane im było dotrzeć do mety w stolicy Senegalu, ponieważ zawody z powodu zagrożenia terrorystycznego… nawet nie wystartowały. Na otarcie łez Polacy wzięli udział w dwóch innych, naprędce zorganizowanych imprezach z cyklu Dakar Series: wiosennej edycji, która odbyła się w Rumunii i na Węgrzech, oraz jesiennej w Portugalii. Po nich Robert Górecki zrezygnował z dalszego ścigania w terenie, a Ernest wziął sobie długi urlop.

Do powrotu namówił go dopiero Grzegorz Baran, który kompletował załogę swojej ciężarówki na Dakar 2012. Udany występ w Ameryce Południowej sprawił, że na utalentowanego, młodego, a zarazem doświadczonego już pilota uwagę zwróciły równocześnie dwa polskie zespoły rajdowe: Star Moto Racing (później G1 Racing) oraz NAC Rally Team. Ernest chętnie przystał na współpracę… z oboma, dzięki czemu dziś może pochwalić się całą kolekcją trofeów. Z Maciejem Stańco wywalczył tytuł wicemistrza Polski oraz Europy w grupie T2, a z Łukaszem Komornickim sięgnął po tytuł mistrza Europy FIA CEZ i został drugim wicemistrzem Polski. Z kolei z Pawłem Molgo, szefem NAC Rally Team, który na rajdach ?krótkich? pilotowany jest zwykle przez Janusza Jandrowicza, od paru sezonów tworzy zgrany duet maratoński. Ich pierwszym wspólnym startem był rosyjski Silk Way Rally 2012 z Moskwy do Soczi, w którym ? startując seryjnym modelem Mitsubishi Pajero T2 ? wywalczyli 28. miejsce w klasyfikacji generalnej. Kilka miesięcy później zajęli 7. lokatę na mecie kolejnego maratonu ? Rajdu Maroka. Zawody te uświadomiły im, że samochód, którym dysponują, tylko ogranicza ich możliwości ? by móc walczyć o czołowe lokaty w grupie aut seryjnych potrzebowali znacznie mocniejszego i szybszego pojazdu, takiego jak Toyota Land Cruiser, która dołączyła do zespołu w roku 2013. 

Pierwszy poważny sprawdzian, jakim był rajd OiLibya Rally of Morocco 2013, pokazał, że mieli rację ? załoga NAC Rally Team od startu aż do mety piastowała 2. pozycję w rajdzie, utrzymując wysokie tempo jazdy. Światowej klasy auto, nagromadzone przez lata doświadczenie i znakomicie funkcjonujący serwis były czynnikami, które popchnęły zespół do podjęcia kolejnego trudnego wyzwania, jakim był udział w dwutygodniowym maratonie Africa Eco Race 2015 rozgrywanym na klasycznej trasie Dakaru. 

Osiągając metę w stolicy Senegalu na pierwszym miejscu w grupie aut seryjnych, Polacy spełnili swoje największe dotąd marzenie. Paweł Molgo i Ernest Górecki wspierani przez załogę ciężarowego Unimoga prowadzili w rajdzie od startu aż do mety, osiągając kilkugodzinną przewagę nad rywalami. Wyczynem tym załoga NAC Rally Team udowodniła, że w grupie aut produkcyjnych należy do ścisłej światowej czołówki.

Gdzie znaleźć równie wielkie wyzwanie? W Azji, a ściślej mówiąc na Silk Way Rally 2016 w nowej, dodajmy ? utrudnionej formule, którego trasa w tym roku poprowadzi przez rosyjskie błoto, kazachskie stepy i chińskie wydmy. W czasie 15 dni zawodnicy pokonają blisko 11 tysięcy kilometrów w zupełnie nieznanym terenie. W Afryce czy Ameryce Południowej wielu zawodników czuje się już niemal jak w domu, natomiast Wschód to dla nich prawdziwa terra incognita. 

– Czekają nas dwa piekielnie trudne tygodnie ? przyznaje Ernest Górecki. ? Nikt nie wie, czego spodziewać się na miejscu, bo rajd po raz pierwszy przebiegać będzie przez te rejony świata. To stawia w uprzywilejowanej pozycji zespoły miejscowe ? w grupie aut seryjnych rywalizować będą liczne załogi kazachskie i chińskie, jednak nie zamierzamy tanio sprzedawać skóry. Naszym najważniejszym celem jest oczywiście dotarcie do mety, ale chcielibyśmy również powalczyć o dobry rezultat końcowy. Ważne będzie odpowiednie rozłożenie sił, aby nie zabrakło ich w drugim tygodniu walki. Będziemy starali się pogodzić dwie wykluczające się idee ? szybkiej jazdy i oszczędzania sprzętu.

W opinii pilota polskiej Toyoty jego zespół jest optymalnie przygotowany do czekającego go zadania. Członkowie teamu są w znakomitej formie fizycznej i psychicznej, a obie rajdówki czekają już tylko na sygnał startu. Jego zdaniem największą siłą NAC Rally Team jest umiejętność ?gry zespołowej?: – W motosporcie zwykle mówi się tylko kierowcach, czasem wspomina się pilotów, a milczeniem pomija się zwykle zespół serwisowy ? wyjaśnia. ? Tymczasem końcowy rezultat jest zasługą wszystkich, w tym również mechaników, którzy przygotowują nasze samochody przed rajdem, w jego trakcie pracują całymi nocami, a za dnia pokonują kilkusetkilometrowe, wyczerpujące trasy dojazdowe bez szans na pełną regenerację. Bez ich poświęcenia żaden zawodnik nie miałby szans na sukces. Takich jak zwycięstwo w ubiegłorocznym Africa Eco Race, na którego trasie nie zdarzyła nam się żadna poważniejsza awaria. 

Znaczenie w walce o czołowe lokaty ma również poczucie bezpieczeństwa, które załodze Land Cruisera daje jadący z tyłu Unimog występujący w roli szybkiego serwisu. Jego obecność sprawia, że Toyota może szybciej jechać, a jej ekipie łatwiej jest podejmować ryzykowne decyzje. 

Ernest Górecki mimo młodego wieku ma już za sobą kilkanaście lat rajdowej kariery, w trakcie której brał udział w najważniejszych rajdach cross-country na świecie. Zawsze w roli pilota. Czy nigdy nie kusiło go, by zająć miejsce za kierownicą? – Szczerze mówiąc ? nigdy! ? odpowiada. ? Lubię swój zawód, osiągam w nim sukcesy, więc na nim się skupiam i wciąż staram się doskonalić ? na przykład korzystając z wiedzy i doświadczenia Jarka Kazberuka czy Rafała Martona. Marzenie o zostaniu kierowcą tylko by mnie dekoncentrowało. Powtórzę raz jeszcze ? rajdy terenowe to sport zespołowy, w którym każdy członek teamu dokłada swoją cegiełkę do końcowego sukcesu. Mam nadzieję, że w Pekinie wszyscy będziemy mieć wiele powodów do radości.

22-06-2016

Piotr Domownik ? z przygodą za pan brat

Piotra Domownika w motoryzacji pasjonują rozwiązania rzadkie i niekonwencjonalne. Tytuł Rajdowego Mistrza Polski Samochodów Terenowych zdobył własnoręcznie zbudowanym ?Pająkiem? z niezależnym zawieszeniem o niebotycznym skoku 40 cm. Na wakacje jeździ z rodziną samodzielnie odremontowanym Volkswagenem ?ogórkiem?, któremu stuknie wkrótce 40 lat (najdalej dotarł aż za Barcelonę). Po Warszawie najchętniej poruszałby się Toyotą Crown z 1980 roku, której jedyną wadą jest duże zapotrzebowanie na paliwo. I nawet w rajdach terenowych startuje obecnie ciężarówką Unimog, która na tle rywali wyróżnia się wzrostem i charakterem. Jedno ze swych motoryzacyjnych marzeń już spełnił ? dotarł terenówką do mety rajdu w Dakarze. Kolejne zamierza zrealizować w lipcu, pokonując trasę maratonu Silk Way Rally 2016. 

Zew motoryzacyjnej przygody czuł od najmłodszych lat. Pierwsze podróże po zasypanym śniegiem… Ursynowie odbywał jako nastolatek – bez wiedzy rodziców i prawa jazdy – za kierownicą Małego Fiata, pozostawionego przez jego wuja na przechowanie. – Wieczorem wykradałem kluczyki i ruszałem w miasto, o czym moi rodzice nie mieli zielonego pojęcia ? wspomina. – Do czasu, gdy przyłapała mnie mama, zrobiła się z tego megaafera, choć na szczęście wujek nie miał do mnie pretensji. Dziś jednak, jako ojciec 10-letniej córki, gdy o tym pomyślę, włos jeży mi się na głowie…

Jego pierwszym autem była stara, 2-litrowa Mazda 626 w wersji coupe, od czasu której datuje się jego atencja dla japońskich samochodów. W czasach studenckich, gdy wybierał się na roczne studia do Hiszpanii, postanowił już kupić auto uniwersalne ? takie jak Suzuki LJ80. Podróż miniaturową terenówką z Warszawy do Grenady (ca 3500 km) wraz z narzeczoną i bagażami zajęła mu cały tydzień i ? być może ? stała się zarzewiem jego miłości do… maratonów off-roadowych. U stóp Alhambry zetknął się z nimi po raz pierwszy ? dokładnie pod oknami jego mieszkania przeparadowali rajdowcy biorący udział w zawodach Paryż-Granada-Dakar 1994. – Oczywiście wybrałem się do ich obozu, gdzie naoglądałem się rajdowych potworów: terenówek z silnikami umieszczonymi z tyłu, pierwszych prototypów Schlessera… – opowiada. – Dakar wówczas nieco inaczej wyglądał ? był rajdem amatorskim, dalekim jeszcze od komercji, doceniającym techniczną ?wynalazczość?. Patrzyłem i… zazdrościłem. 

Po powrocie z Hiszpanii spróbował sił w eliminacjach do Camel Trophy. Za pierwszym podejściem z rywalizacji o miejsce w polskiej reprezentacji odpadł szybko, ale następnym razem, w 1996 roku, doszedł już do finałowej czwórki. Ostatecznie przypadła mu rola rezerwowego ? do Indonezji pojechał Jarek Kazberuk (z którym do dziś się przyjaźni) i Michał Kiełbasiński.

Kilka kolejnych lat zajęła mu budowa firmy i pielęgnacja unikatowych, motoryzacyjnych fascynacji ? z tych czasów najmilej wspomina chwile spędzone za kierownicą Forda Capri i motocykla Yamahy XT. Pociągają go wyzwania twórcze i nietypowe. Do dziś odkłada na półkę pomysły, do których zamierza wrócić ?na emeryturze? ? na przykład projekty elektrycznych samochodów czy kamperów z napędem 4×4.

Nieodparty magnetyzm bezdroży przyciągnął go na powrót w roku 2003, gdy postanowił obejrzeć z bliska rajdy terenowe rozrywane w Polsce. – Wybrałem się na kilka eliminacji jako kibic, przeczytałem regulamin i… postanowiłem wystartować! – śmieje się. – Przepisy były wtedy dość liberalne i tak naprawdę w zawodach można było wystartować dowolnym autem. Swoją ?rajdówkę? zbudowałem na bazie Subaru Leone, który miał fajny, benzynowy silnik 1.8 turbo, reduktor (z dość mizernym przełożeniem 1:1,2), a przede wszystkim ?nic nie ważył?. W dodatku wyciąłem z niego wszystko co zbyteczne. Zawieszenie pozostało oryginalne, a jedyną modyfikacją były amortyzatory Bilstein. Maskę zbudowaliśmy z plastiku i drewna. Na koniec całą karoserię wymalowałem minią, dzięki czemu zwracaliśmy na siebie uwagę charakterystycznym, ?rdzawym? kolorem. Oczywiście nie mieliśmy żadnych szans w rywalizacji, ale za to bawiliśmy się przednie (od drugiego sezonu moim stałym pilotem został Janusz Jandrowicz) i przy okazji zdobywaliśmy doświadczenie.

Kolejne auto miało już być zbudowane od podstaw i walczyć o wyniki. Piotr Domownik do pracy podszedł metodycznie, studiując uważnie regulamin i tworząc komputerowy projekt rajdówki. Wzorem Dakarówek oglądanych w Granadzie silnik (pożyczony z Corvette) umieszczony został z tyłu, a całe zawieszenie miało konstrukcję niezależną. I na dodatek charakteryzowało się aż 40-centymetrowym skokiem! Debiutancki sezon startów w RMPST okupiony był jeszcze licznymi awariami, ale jego twórca miał niezachwianą wiarę w powodzenie przedsięwzięcia. W 2007 roku ?Pająk? – pseudonim wziął się od dużego rozstawu niezależnie zawieszonych kół ? pokazał na co go stać, sięgając po tytuł mistrzowski. Rok później również do samego końca walczył o zwycięstwo i tylko pech zadecydował, że ostatecznie zajął 3. miejsce w końcowej klasyfikacji.

Wraz z wprowadzeniem nowych przepisów FIA w Polsce ?Pająki? i inne SAM-y odeszły w niepamięć, skazane na starty w nielicencjonowanych zawodach. Piotr Domownik rozpoczął wówczas budowę dwóch (dominujących od lat w Dakarze) Mitsubishi Pajero grupy T1 i T2. Kiedyś do jego warsztatu Rally4x4 zajrzał przypadkiem Paweł Molgo i tak rozpoczęła się historia NAC Rally Team. – Paweł dał się przekonać do startów naszym Pajero T2, którym w 2011 roku wywalczył tytuł mistrza Polski grupy T2 i wicemistrza Europy Centralnej FIA CEZ ? opowiada Piotr Domownik. – Ja chwilę startowałem Pajero T1, po czym ? wraz z obraniem przez nasz team kierunku ?maratońskiego? – przesiadłem się do ciężarowego Unimoga U400. Dziś nie chciałbym go już na nic zamienić, czuję się w nim doskonale (choć nie jest produkcji japońskiej). 

Z Japonii pochodzi natomiast kolejne auto Pawła Molgo – Toyota VDJ200, która została kompleksowo przebudowana w warsztacie Rally4x4. Zespół złożony z Land Cruisera i Unimoga w barwach NAC Rally Team wspólnie wystartował m.in. w OiLibya Rally of Morocco 2013 oraz Africa Eco Race 2015 ? w tym drugim rywalizacja toczyła się na klasycznej, afrykańskiej trasie Dakaru. To właśnie ze stolicy Senegalu Polacy przywieźli do kraju statuetkę, którą Paweł Molgo i Ernest Górecki otrzymali za zwycięstwo w grupie aut seryjnych. Kolejnymi sukcesami odniesionymi przez NAC Rally Team była dwa tytuły mistrzowskie wywalczone przez Pawła i Janusza Jandrowicza w Rajdowych Mistrzostwach Polski Samochodów Terenowych (2014 i 2015). 

– W przeciwieństwie do rajdów płaskich, które po prostu mnie nudzą (a miałem okazję skosztować ich za kierownicą Renault 5GT Turbo), rajdy cross-country kocham za ich wieloaspektowość ? mówi Piotr Domownik. – Tu nie wystarcza być dobrym kierowcą, ale równie ważne są umiejętności techniczne (gdy awaria zdarzy się na środku pustkowia), nawigacyjne, logistyczne… Dochodzą do tego piękne miejsca i krajobrazy, nigdy nie brakuje przygód. Nie ma dla mnie nic wspanialszego, niż afrykańska przyroda okiełznana za pomocą ukochanej motoryzacji! 

Na Czarnym Kontynencie Piotr Domownik (na przekór swym wędrowniczym zamiłowaniom zwany przez przyjaciół… ?Domatorem?) startował już wielokrotnie ? ostatnim razem w duecie z Pawłem Molgo wziął udział w East Africa Safari Classic Rally, w którym historyczne rajdówki ścigały się po bezdrożach Kenii i Tanzanii. ?Afrykańskich klimatów?, a zwłaszcza wydm, na których świetnie sobie radzi, spodziewa się również na trasie Silk Way Rally 2016 ? lipcowym maratonie, którego start wyznaczono w Moskwie, a metę w Pekinie. – Ale tak naprawdę to kompletnie nie wiemy, co nas czeka – przyznaje. – Nikt z nas tam nie był, niewiele osób zna trasę. Na pewno będą to zupełnie inne zawody, niż rajd, który odbył się pod tą samą nazwą w roku 2012. Wtedy trasa wiodła z Moskwy do Soczi, a ilość piasku była wręcz symboliczna. W Chinach ma być go o wiele więcej. Warto zauważyć, że większość tego typu maratonów rozgrywanych jest w osi pionowej: z północy na południe (lub na odwrót). A ?Silk? poprowadzi nas z zachodu na wschód, w skutek czego w dwa tygodnie pokonamy aż 11 stref czasowych! Brzmi to abstrakcyjnie, ale niemal codziennie przesuwać będziemy wskazówki zegarków o godzinę. Najważniejsze jednak, by dojechać do mety. Mamy już sporo doświadczenia, więc jeśli ominą nas pech i awarie ? będzie dobrze!

15-06-2016

Janusz Jandrowicz ? kierowca, który został pilotem

Choć nie jest kierowcą zawodowym, na swym koncie ma już ponad półtora miliona kilometrów. Pokonanych głównie w Europie, ale również Australii i Afryce. Choć lubi prowadzić samochód, dużą przyjemność znajduje również w nawigowaniu, w czym jest prawdziwym mistrzem (co dowodzą aż trzy tytuły wywalczone wraz w Pawłem Molgo i Piotrem Domownikiem w Rajdowych Mistrzostwach Polski Samochodów Terenowych). Oto Janusz Jandrowicz ? pilot NAC Rally Team, który wraz z Piotrem Domownikiem i Michałem Ungurianem tworzy załogę Unimoga T4 oczekającego już na start w Silk Way Rally 2016.

Samochody zawsze przyciągały go jak magnes, dlatego już dzień po ukończeniu 17. roku życia był szczęśliwym posiadaczem prawa jazdy. Od tej chwili jego osobisty licznik kilometrów zaczął kręcić się w zawrotnym tempie. W czasach młodości zjeździł całą Europę w poszukiwaniu najlepszych stoków do uprawiania ukochanego narciarstwa. Na jednym z wakacyjnych wypadów do Norwegii wraz z kolegami ze studiów potrafił nowiutkim autem z wypożyczalni przejechać w trzy dni aż pięć tysięcy kilometrów, wprawiając właściciela firmy w bezgraniczne zdumienie. Mimo iż na co dzień wiele czasu spędza ?za kółkiem? z powodu częstych podróży służbowych, również na wczasy najchętniej wyjeżdża własnym autem z przyczepą ? po dotarciu na kemping ?domek na kółkach? służy mu jako baza wypadowa, a samochodem zwiedza wraz z rodziną i przyjaciółmi urokliwe zakątki świata. Najmilej wspomina jednak off-roadową wyprawę do Australii wraz Adamem Spurtaczem (mechanikiem NAC Rally Team), w czasie której wspólnie pokonali dziesięć tysięcy kilometrów po ?czerwonych? bezdrożach, podziwiając widoki i jednocześnie starając się uniknąć bliskiego spotkania z kangurami (które zwłaszcza nocą lgną jak ćmy do świateł samochodu). Autem do pracy, na wczasy i od święta ? czy to nie grozi chorobą lokomocyjną?

Nigdy w życiu! Motoryzacja bowiem jest również pasją Janusza Jandrowicza, do której w 2005 roku benzyny dolał jego bliski kolega od czasów licealnych ? Piotr Domownik. Zaczęło się od rekreacyjnych wypadów ?przeprawowych? (?20 kilometrów w 3 godziny? To jednak nie dla mnie? – kręci głową Janusz Jandrowicz), by z czasem przekształcić się we wspólne starty w terenowych rajdach cross-country. Choć początki były trudne (w premierowym występie w Rajdowych Mistrzostw Polski Samochodów Terenowych już na pierwszym zakręcie ich auto wylądowało na dachu), obaj zawodnicy szybko podnosili swe umiejętności, by już w 2007 roku sięgnąć po tytuł mistrzów Polski. Odkąd istnieje NAC Rally Team, Janusz Jandrowicz na zmianę pilotuje Piotra Domownika i Pawła Molgo ? z pierwszym jeździ obecnie ciężarowym Unimogiem, a z drugim wywalczył już dwa kolejne tytuły mistrza Polski. Czy chciałby kiedyś zamienić się z nimi rolami? – Niekoniecznie, w końcu nie każdy musi być kierowcą ? odpowiada. ? Los zadecydował, że zostałem pilotem i nigdy tego nie żałowałem. Wystarczająco dużo czasu spędzam za kierownicą w życiu codziennym. 

O tym jak cenny jest dobry pilot rajdowy, wie każdy profesjonalny kierowca. Na zawodach nawigator nierzadko staje się jego oczami, wskazując drogę, podpowiadając styl jazdy, dyrygując tempo. Ich relacja opiera się na absolutnym zaufaniu. Na pilocie ciąży duża odpowiedzialność, zwłaszcza gdy nie widać drogi, kryjącej się za zakrętem lub pagórkiem. Zdarza się, że pilot ? niczym snajper ? myli się tylko jeden raz… W cenie jest również wszechstronność: czasem musi zamienić się w psychologa, który zagrzewa do walki lub podnosi na duchu; bywa, że musi stać się mechanikiem potrafiącym wymienić półoś na środku pustyni. Janusz Jandrowicz poważnie traktuje swoje obowiązki, nierzadko spędzając długie nocne godziny na przygotowaniu notatek nawigacyjnych (na jego barkach spoczywa również ?robota papierkowa? – zgłoszenia, licencje, opłaty). Długoletnia praktyka uczyniła już z niego fachowca, a doświadczenie zdobyte za kierownicą pomaga mu we współpracy z oboma partnerami.

NAC Rally Team to nie tylko poważny zespół rajdowy, ale zarazem grupa przyjaciół, którzy lubią razem spędzać czas. Janusz Jandrowicz i Paweł Molgo poza startami w rajdach terenowych wspólnie biorą również udział w zawodach oldtimerów. Razem występują między innymi w Historycznym Rajdzie Polski i słynnym Rajdzie Monte Carlo, gdzie wynik sportowy ma tę samą wagę co wspólnie przeżyta przygoda. Obecnie niemal wszyscy członkowie teamu prywatnie są właścicielami aut, które już dawno osiągnęły pełnoletność.

Już za kilka tygodni Janusz Jandrowicz stanie na starcie rajdu Silk Way Rally 2016, który ? jak sam ocenia ? będzie największym wyzwaniem w jego dotychczasowej karierze. Większym nawet od maratonu Africa Eco Race. – W Afryce rywalizowaliśmy wielokrotnie, więc w Maroku zaczynamy czuć się niemal jak w domu ? mówi. ? Rosja, Kazachstan i Chiny to już wyprawa w nieznane. Również dla organizatorów, którzy na Czarnym Kontynencie trasę są w stanie wytyczyć niemal z zamkniętymi oczami. Natomiast w roadbooku Silk Way Rally spodziewam się sporej ilości błędów, co będzie dużym wyzwaniem dla nawigatorów. Po cichu cieszę się, że nie jedziemy T-jedynką i nie musimy przecierać trasy. Podobno pierwszy tydzień rajdu ma być jeszcze dość prosty, ale w Chinach czeka nas już konkretna ?zabawa?. Najważniejsze to nie popełniać błędów. Czujemy się dobrze przygotowani, zachowujemy spokój i obecnie koncentrujemy się na treningu sprawnościowym.

Janusz Jandrowicz po dwóch bardzo udanych sezonach w RMPST, w lipcowym rajdzie ponownie zasiądzie u boku Piotra Domownika. – To nasz stały manewr przed maratonami ? wyjaśnia. – Pilotem Pawła w Toyocie będzie Ernest Górecki, natomiast ja pojadę ?w odwodzie? z Piotrem, z którym znam się od lat. Razem rozumiemy się bez słów, Unimog to znakomita rajdówka ciężarowa, więc liczymy na fajną przygodę. Naszym celem jest dotarcie do Pekinu, co z pewnością będzie niełatwym zadaniem.

Choć na swym koncie ma aż trzy tytuły mistrza Polski, które czynią z niego jednego najbardziej utytułowanych pilotów w kraju, on sam zachowuje skromność, podkreślając, że maratony i rajdy terenowe typu baja to zupełnie inny sport. – W rajdach długodystansowych zdobyłem już pewne doświadczenie, ale daleko mi ? na przykład ? do Jacka Czachora czy Rafała Martona, z których rad i wskazówek bardzo chętnie korzystam i szalenie je cenię ? mówi. ? Silk Way Rally stawiam na jednej półce z Dakarem, a nawet wydaje mi się, że czekający nas rajd pod względem off-roadowym będzie ciekawszy od zawodów rozgrywanych obecnie w Ameryce Południowej. Jadąc tam, na pewno spełniam jedno z największych moich marzeń sportowych!

Jak więc będzie wyglądało jego życie po Silk Wayu? Ciekawych rajdów jest wiele ? zarówno terenowych, jak i historycznych. Jedno jest pewne – osobisty licznik kilometrów Janusza Jandrowicza zawsze się będzie kręcić.

 
08-06-2016

Sebastian Sokal ? specjalista ds. cross-country

Sebastian Sokal to najmłodszy (według stażu) członek NAC Rally Team, który w lipcu weźmie udział w off-roadowej epoei, jakim jest dwutygodniowy Silk Way Rally 2016. Można rzec, że za radą świetnego Dakarowca, Marka Dąbrowskiego, został ?wypożyczony? z zespołu Orlen Team, w którym od lat pełni rolę logistyka na rajdzie i koordynatora press teamów. Jego doświadczenie i znajomość realiów cross-country za miesiąc mogą okazać się nieocenione w walce o metę w Pekinie.

– Dla kibiców NAC Rally Team jest nową postacią w zespole. Czy mógłbyś opowiedzieć, czym zajmowałeś się wcześniej?

– Urodziłem się w Niemczech i tam spędziłem pierwszą część życia. Wśród moich kolegów w latach 90. było wielu maniaków tuningu niemieckich samochodów, co spowodowało, że sam zacząłem jeździć na zloty i wyścigi na 1/4 mili. Rozpocząłem również naukę zawodu mechanika samochodowego, ale już po krótkim czasie wyszlo na jaw, że nie jest to moje przeznaczenie. Ukończyłem więc kierunek związany z logistyką. W 2004 roku poznałem właściciela warszawskiej firmy tuningowej VTG, który zaproponował mi pracę w Polsce, więc się przeprowadziłem. W nowym miejscu dużo się nauczyłem o motoryzacji i wyścigach na ćwiartkę. Sam byłem wtedy dumnym posiadaczem legendarnego Mitsubishi Galanta VR4, którego po kilku latach tuningu z żalem sprzedałem w dobre ręce. Potem pracowałem dla działu eventów firmy Inter Cars i firmy tuningowej JDL, a obecnie dla zespołu KTM Warszawa, który ściga się w mistrzostwach Polski w motocrossie. 

– Wyścigi na ćwierć mili i  off-road łączy dość daleka droga. Co sprowadziło Cię na bezdroża?

– W roku 2007 poznałem Jakuba Przygońskiego, z którym po jakimś czasie się zaprzyjaźniłem. Kiedyś podczas luźnej rozmowy zapytałem, czy jest możliwość, żeby pojechać z Orlen Teamem na którąś z eliminacji mistrzostw świata w rajdach cross-country. Miałem na myśli na przykład rajd na Sardynii lub w Egipcie. Tymczasem jesienią 2010 roku dowiedziałem się, że jest potrzebny kierowca samochodu prasowego na Dakar. I tak zaczęła się moja przygoda z rajdami terenowymi. Od 2011 roku co roku jeżdżę z ekipą Orlen Team/KTM Warsaw Rally Team do Ameryki Południowej. Z roku na rok otrzymuję coraz więcej zadań do wykonania. Teraz zajmuję się głównie obsługą motocyklistów.

– I wreszcie zasiliłeś szeregi NAC Rally Team ? jak do tego doszło?

– Kierowca Orlen Teamu, Marek Dąbrowski, polecił mnie Pawłowi Molgo. Ten złożył mi propozycję ?nie do odrzucenia?, czyli poprowadzenia zespołowego kampera podczas rajdu Silk Way Rally. Mój wieloletni kolega Michał Ungurian, który jest członkiem załogi Unimoga, potwierdził, że NAC Rally Team to zgrana i sprawna ekipa. Nie pozostawało więc nic innego, tylko się zgodzić!

– Za Tobą sześć Dakarów oraz wiele innych rajdów pustynnych. Co motywuje Cię do kolejnych wyjazdów?

– Jestem wielkim fanem rajdów długodystansowych, na których sukces zawodnika w znacznym stopniu zależy od zgranej ekipy serwisowej. Trwająca dwa tygodnie rywalizacja wymaga doskonałej współpracy wszystkich członków zespołu. Bez dobrego teamu nie ma szans na dojechanie do mety. Poza tym uwielbiam podróże na inne kontynenty, gdzie czekają na mnie niesamowite przestrzenie i widoki. Rajdy łączą więc wszystkie moje zainteresowania, czyli motoryzację, dalekie wyjazdy i fotografię, w jednej, smakowitej pigułce. Ich dodatkową zaletą jest możliwość spotkania i spędzania czasu z wieloma ciekawymi ludźmi.

– Za miesiąc wraz z NAC Rally Team będziesz już w Moskwie na starcie Silk Way Rally. Dla Ciebie to pewnie nic nadzwyczajnego…

– Wręcz przeciwnie! Już czuję lekki dreszczyk emocji. To dla mnie nowy rajd, nowe wyzwanie, nigdy nie byłem w żadnym z tych trzech krajów, do których jedziemy. Oczekuję wspaniałej przygody w wybornym towarzystwie.

1-06-2016

Michał Ungurian ? klasyka gatunku

Kocha wozy zabytkowe oraz wszystkie ozdobione gwiaździstym logo Mercedesa. Dlatego w terenowym Unimogu NAC Rally Team czuje się niemal jak w domu. W lipcu Michał Ungurian wraz z Piotrem Domownikiem i Januszem Jandrowiczem wyruszą w zwinnej ciężarówce na trasę Silk Way Rally 2016, by pełnić odpowiedzialną funkcję szybkiego serwisu dla Toyoty Land Cruiser Pawła Molgo i Ernesta Góreckiego.

Na co dzień jeździ czerwonym Mercedesem W113 i wraz z… Pawłem Molgo zasiada w zarządzie Pagoda SL Klub. Z szefem NAC Rally Team łączy go zamiłowanie do klasycznych wozów, takich jak Mercedes 450SLC, który w barwach warszawskiego zespołu wystartował w East African Safari Classic Rally. – Przyjaźnimy się i współpracujemy już od dawna, ale po raz pierwszy spotkaliśmy się w… Maroku na rajdzie terenowym, na którym byłem wsparciem technicznym dla moich kolegów z Funriders ? opowiada Michał Ungurian. ? Nie sądziłem wtedy, że 5 lat później wspólnie wystąpimy w słynnych maratonach: Africa Eco Race, a potem Silk Way Rally.

W NAC Rally Team Michał Ungurian ma jeszcze jednego kolegę ?z dawnych lat? – jest nim Krzysztof Kretkiewicz, z którym miał okazję spotykać się na rajdach czterokołowców. – Wspólnie startowaliśmy między innymi w River Ride, Mazury Challenge oraz innych zawodach przeprawowych ? opowiada. ? Rajdy terenowe znam więc głównie zza kierownicy quada, ale gdy dwa lata temu padła propozycja, bym dołączył do załogi Unimoga, nie zastanawiałem się nawet przez chwilę!

O zaproszeniu go do zespołu zadecydowała opinia znakomitego fachowca, jaką Michał cieszy się, prowadząc od ponad 20 lat profesjonalny warsztat samochodowy. Z początku zajmował się głównie kilkudziesięcioletnimi samochodami amerykańskimi, ale z czasem jego serce skradły sprowadzane zza oceanu Mercedesy. To dlatego dziś czerwona Pagoda (Mercedes W113) jest jego oczkiem w głowie i stanowi chlubę W113 Pagoda SL Klub Polska, którego jest współzałożycielem. 

Serwis, którego jest szefem, działa niestandardowo ? nie wymienicie w nim oleju czy klocków hamulcowych. Michał skupia się na rozwiązywaniu problemów technicznych, które pojawiają się w zabytkowych wozach. A nie jest to łatwe bez pełnej dokumentacji i dostępnych za rogiem części zamiennych. – Chyba jakoś sobie radzimy, bo na brak klientów nie narzekam ? stwierdza. ? Praca ?koncepcyjna? nauczyła mnie radzenia sobie z najtrudniejszymi wyzwaniami. Ta umiejętność może przydać się, gdy będziemy przemierzać stepy Kazachstanu i pustynie Chin. 

Na Silk Way Rally 2016 mogą przydać się jeszcze inne zalety Michała, czyli znajomość Rosji oraz języka, którym posługują się jej mieszkańcy. Zaproszenie do NAC Rally Team nie dostaje się jednak tylko z powodu posiadanych zdolności. – Bardzo ważne jest, że nadajemy ?na tych samych falach? – mówi Michał Ungurian. – W Afryce spędziliśmy ze sobą kilka tygodni, pokonując w piekielnych warunkach ponad 6500 kilometrów, a mimo to żaden z nas nie obdarzył drugiego krzywym spojrzeniem. Świetnie się rozumiemy i wzajemnie sobie pomagamy. Dzięki temu kilka razy udało nam się wyjść z opresji obronną ręką ? na przykład, gdy utknęliśmy Unimogiem na wydmie, który podczas morderczego odkopywania zaczął niebezpiecznie przechylać się na bok. Dużo wymagamy od siebie, a przede wszystkim łączy nas wspólna pasja, a nie kontrakt czy pieniądze. Z takim kolegami można konie kraść!